Het is u op school vast niet ontgaan dat op tien van de zeventien afbeeldingen van de Hollandse leesplank dieren te vinden zijn. Daarnaast worden twee agrariërs afgebeeld. Wim tenslotte, leest de zelfde leesplank (met die tien dieren dus) en de noot is mogelijk wormstekig.
De belangstelling voor het dier werd dus al vroeg gewekt.

Een ecosysteem komt moeizaam en na veel vallen en opstaan tot stand, maar het is relatief eenvoudig te vernietigen. Dat laatste gebeurt echter vaak geleidelijk en nauwelijks opgemerkt, doordat voor de totale ineenstorting eerst planten en talloze onopvallende insecten, reptielen, amfibieën en vogels verdwijnen.
Maar uiteindelijk leggen ook de grote, meer tot de verbeelding sprekende en ‘aaibare’ dieren het loodje en worden we wakker.
Vermoedelijk geschud…

We zijn de afgelopen zondag teruggekeerd van een fantastische reis naar en door Amazonia, de Andes en de Galapagos eilanden met een reisgezelschap van 18 bijzonder gezellige en geïnteresseerde mensen. Enkele collega boeren van me bezocht met elk zo’n 4 kippen, een varken, een stuk of 10 eenden, wat maïs en aardappelen. Uitgeholde boomstam voor de deur, hangmat in de boom en de hut veilig op palen.
Eerst ging het via Quito naar Coca en daar aan boord van romantische riverboat, zo ongeveer de enige op 140 km Rio Napo, een grote zijrivier van de Amazone. Vandaar uit met een gemotoriseerde grote kano natuurreservaten, moerassen en bijzondere plekken aangedaan, en natuurlijk veel indianen gezien. Veel schitterende en soms bijzondere vogels, w.o. de bladetende hoatzin. Weinig zoogdieren gespot, wel veel apen natuurlijk. Maar de roze zoetwaterdolfijn (Inia) was een absoluut hoogtepunt. Heb z’n rug maar twee seconden duidelijk kunnen waarnemen maar dat was genoeg voor enkele weken opperste voldoening. Daarna terug naar Quito en vandaar uit naar Cotopaxi, een 6 km hoge vulkaan met reusachtige lavavelden en heel bijzondere struiken en bloemen. Ook weer spannende vogels natuurlijk, w.o. de caracara en een vissende visarend. Ja, ik weet het: wat moet een visarend anders? Maar tóch!
Daarna zijn we naar de Galapagos eilanden gevlogen waar een uiterst luxueus schip met weer de heerlijkste maaltijden en drankjes voor ons klaar lag. Vanaf de Santa Cruz gingen we iedere dag met snelle Zodiak rubberboten naar de verschillende eilanden. Goed te zien hoe alles wordt gedaan om het toerisme te reguleren en de overlast voor de dieren tot een minimum te beperken. De dieren trekken zich trouwens niets aan van hun bewonderaars. In 4 dagen de hoogtepunten van 5 eilanden bezocht met vogels als de blauwvoet Jan van Genten, pinguïns, Darwinvinken, fregatvogels en spotvogels. En verder natuurlijk veel zeeleeuwen, zeeleguanen en reuzenschildpadden gezien. Maar het is natuurlijk vooral die indrukwekkende vulkanische eilanden met hun ‘lavasculpturen’, de tamme en unieke dieren en het grote verhaal achter alles. In de voetsporen van Darwin.
Wat voor een Moslim de Hadji naar Mekka is en voor een vrome Katholiek een audiëntie bij de Paus, zo voelde – denk ik – voor mij de ontmoeting met de Galapagos eilanden.

Over het algemeen voelen mannen van onze soort zich ook meer aangetrokken tot symmetrisch ontwikkelde partners. Daarbij gaat het niet alleen om de gezichtsvorm en lengte van de ledematen, maar vooral ook om een symmetrische ontwikkeling van de borsten. Symmetrie van vingerkootjes staat bij vrouwen garant voor gemiddeld 13% hogere niveaus vrouwelijke geslachtshormonen en bij vrouwen uit de stad zelfs 28% in een bepaalde fase van de voortplantingscyclus. De gehaltes van deze hormonen zijn positief gecorreleerd met de kans op zwangerschap.
Verder is aangetoond dat mannen de voorkeur geven aan vrouwen met volle lippen en stevig ontwikkelde en grote borsten, smalle kaken en grote ogen, én … partners waarbij de omvang rond het middel gedeeld door de omvang rond de heupen ca. 0,7 is. Onderzoek wees uit dat borstgrootte en een ‘optimale’ verhouding tussen middel en heupen een positieve relatie hebben met de gehaltes aan die hormonen die een belangrijke rol spelen bij de voortplanting en gecorreleerd zijn met een groter aantal nakomelingen. In delen van Afrika waar nu en dan voedseltekorten optreden hebben mannen over het algemeen een voorkeur voor dikkere vrouwen met meer lichaamsvet en een iets hogere verhouding tussen de omvang van middel en heupen. Een wetenschappelijke analyse van ‘30 jaar centerfolds’ van Playboy leverde onveranderd een uitslag op van 0,7!

Een neushoornstier heeft het fysiek extra zwaar in de paartijd. Niet alleen dat hij andere mannen moet pareren, ook wordt hij door de vrouwen zwaar op de proef gesteld. Als de koeien in bronst zijn blijven ze eindeloos voor hem uit rennen om dan plotseling om te keren om een gevecht te gaan met haar hunkerende achtervolger. Deze exercities kunnen wel eens ruim een dag in beslag nemen. Staat hij zijn mannetje dan is dat voor haar een signaal dat hij fit genoeg is om als vader voor haar kalf te dienen. Logisch dat hij na zo’n lang voorspel niet van zijn koe is af te branden. Dat laatste is de neushoorn als soort trouwens duur komen te staan. Het is namelijk zijn vermogen de copulatie c.q. erectie extreem lang overeind te houden, waarbij er in de oosterse geneeskunst enige verwarring bestaat of dit fenomeen nu te danken is aan de penis of aan de hoorn. Voor de neushoorns zelf maakt het niet veel uit. Voor de amputatie van beide uitsteeksels moet het arme dier er aan geloven.

Drinken vissen water?
Van Margriet van der Heijden & Maarten Frankenhuis

Bijzondere vragen van kinderen komen dagelijks binnen bij Artis: ‘Grijpt een slingeraap weleens mis?’ ‘Kunnen slakken gaan samenwonen in een slakkenhuis?’ ‘Vriezen de poten van een pinguïn nooit vast?’ ‘Wat zit er in de bulten van een kameel?’ ‘Breken giraffes weleens hun nek?’
Een kort antwoord op de vragen zou kunnen volstaan, maar de meeste geven aanleiding tot het geven van meer informatie. In het boek Drinken vissen water wordt op duidelijke en overzichtelijke wijze antwoord gegeven op de vragen.
De tekst wordt ondersteund door een verhelderende illustratie. Hierdoor is dit boek niet zomaar een verzameling losse vragen maar een compleet boek over het dierenrijk. Voor kinderen én volwassen vanaf 8 jaar.

Een grievende ervaring op het gebied van toiletzakjes voor damesverband noopte tot het schrijven van de volgende brief:

L.S.
Graag vraag ik uw gewaardeerde aandacht voor het volgende.
Afgelopen weekeinde maakten mijn vrouw en ik gebruik van de logeeraccommodatie van ‘De Lindenhof’ in Enschde.
Toen mijn oog toevallig op de tekst viel op de papieren zakjes van het merk Satino, welke gebruikt behoren te worden om hygiënisch damesverband te verpakken, zakte ik toch bijna door m’n stoel – in dit geval natuurlijk de closetpot – van verbazing. In de Franse, Duitse en Engelse versie staat namelijk te lezen dat het hier een zakje betreft voor hygiënisch verband en dat men die niet in het toilet moet werpen, doch in de afvalemmer. Alleen in de Nederlandse tekst – de overige talen ben ik niet machtig – staat apart vermeld dat ‘wegwerpen in het toilet verstoppingen veroorzaakt’.
Hierdoor wordt de suggestie gewekt dat Nederlanders ietwat dommer zijn dan de Fransen, Duitsers en Britten, die deze toevoeging blijkbaar niet nodig hebben en zelfstandig begrijpen dat verstopping het gevolg kan zijn. In het kader van de onvermijdelijke Europese eenwording lijkt het mij grievend een dergelijk onderscheid te laten voortbestaan tussen de lidstaten.
Graag hoor ik van de fabrikant hoe deze teksten worden aangepast: verwijdert men de toevoeging in de Nederlandse tekst (dat verstopping het gevolg kan zijn van het in het toilet werpen van het verband) of voegt de fabrikant deze opmerking aan de andere teksten toe?
Het is zonder meer een zaak waaraan men in Brussel de nodige aandacht wil schenken.
U doet mij een genoegen dit schrijven te doen toekomen aan de fabrikant van Satino.
Hoogachtend,

Het hiervoor geconstateerde en knellende probleem is in het management team van Satino besproken en op de nieuwe zakjes is mijn suggestie over genomen.
Een mens moet pal staan voor z’n principes! Zeker als gekrenkte nationale trots in het geding is!

Voor ABN.AMRO klanten: waarom niet eens overgaan naar een andere, echte Nederlandse bank.

Van augustus tot november zijn grote groepen walvissen te zien langs de kust van de Kaap. Het is fantastisch als een 80 ton wegende, 15 meter lange gigant uit de oceaan omhoog springt om wat frisse lucht te krijgen of om zomaar eens u een blik waardig te gunnen.
De beste plekken om ze te zien is de omgeving van Hermanus, als ook Knysna en Plettenberg Bay aan de oostkust en ‘Lamberts Bay’ aan de Kaapse west kust.

In 1921 wordt voor het eerst in Southampton (zuid Engeland) gezien hoe een koolmees de dop van aluminiumfolie van een melkfles verscheurt en de inhoud van de bovendrijvende room ontdoet. In de veertiger jaren was de gewoonte door heel Engeland en Schotland verspreid en waren inmiddels ook pimpelmezen en zwarte mezen aan de melk. Mezen zijn onderzoekende peuteraars en hebben vermoedelijk bij toeval ontdekt dat onder de melkdop iets lekkers school. Maar bijzonder is natuurlijk vooral dat andere mezen door observatie de gewoonte of cultuur overnamen, imiteerden. Getrainde spreeuwen, die geleerd hadden op een bepaalde manier bij hun voedsel te komen, kregen de kans hun trucje te leren aan ongetrainde spreeuwen. Korte tijd later imiteerden ze hun leermeesters. Maar ondanks dat er ook andere mogelijkheden waren om het voedsel te bereiken gebruikten ze alleen de aangeleerde methode.
Het klassieke voorbeeld van aangeleerd gedrag is de Japanse makaak op het eiland Koshima die begin 1950 uitvond dat zoete aardappels veel beter smaken als je eerst het zand er afspoelt met zeewater. Daarna zagen de onderzoekers dat het gebruik zich langzaam verspreidde via sociale lijnen binnen families en leeftijdsgroepen tot dat de hele apengemeenschap haar had geadopteerd.